Professionals uit de waterwereld worden al jaren uitgedaagd om duurzame en innovatieve oplossingen te bedenken voor diverse vraagstukken. We kennen allemaal de projecten die succesvol zijn, en stiekem bewonderen we de projecten die de pers halen. Maar wat maakt nu eigenlijk een project succesvol? Vanuit mijn rol bij ingenieursadviesbureau Sweco kan ik onbevangen naar projecten kijken en zie daarbij soms verrassende elementen naar boven komen.
Lange tijd dacht ik dat de wet van Moore* alleen op de IT-sector van toepassing was, maar ook in ons vakgebied gaan de ontwikkelingen steeds sneller. Hierdoor veranderen uitgangspunten soms al terwijl we nog aan het ontwerpen zijn. Dan is de oplossing achterhaald of suboptimaal op het moment dat hij wordt geïmplementeerd. Een meer iteratieve manier van ontwerpen kan de oplossing zijn. Maar afspraken tussen opdrachtgevers en opdrachtnemer moeten hiervoor wel ruimte bieden.
Een ander element is de sterke toename van het aantal stakeholders. Waar we in het verleden te maken hadden met één opdrachtgever, ontstaat steeds vaker een groep van gebruikers en belanghebbenden met ieder hun eigen eisen en wensen. Vanuit een traditionele projectbenadering zal zo’n project stranden als gevolg van tegengestelde belangen. Het actief betrekken van de belanghebbenden bij het project, of zelfs co-creatie, beperkt de kans op falen. Dit vraagt om een andere projectbenadering en andere competenties bij ontwerpers.
Opdrachtgevers willen totale zekerheid, bijvoorbeeld vanwege een gebrek aan inhoudelijke kennis, de complexiteit van het project, angst voor sancties bij falen of gewoon de vrees voor imagoschade. Door het verschuiven van risico’s en het opstellen van contracten wordt een situatie gecreëerd die de schijn van totale zekerheid heeft, maar deze zeker niet biedt. Het project wordt hierdoor zeer rigide en wanneer één van de partijen buiten de lijntjes kleurt, ontstaat al snel een stevige discussie.
Al eeuwenlang is de mens getraind om samen te werken; vanuit overlevingsdrang of om elkaar te versterken. In moderne contractvormen komt dit maar beperkt tot uiting. De oplossing daarvoor is op een andere wijze samenwerken. Dit vraagt om flexibiliteit en vooral om vertrouwen bij contractpartijen
en de mogelijkheid om in het belang van het project buiten de lijntjes te kunnen en mogen kleuren.
Gezamenlijk kunnen we de transitie waarin we ons bevinden beter vormgeven en bijdragen aan de volgende ontwikkelingsstap. We staan aan de vooravond van de ontwikkeling van de samenlevingen en steden van de toekomst.
Njord Oskam, commercieel manager Watertechniek bij Sweco
* De Wet van Moore stelt dat het aantal transistors in een geïntegreerde schakeling door de technologische vooruitgang elke twee jaar verdubbelt.
