Op de grens van de gemeente Oss, bij Lith en Alphen, ligt de grootste waterkrachtcentrale van Nederland. Met een vermogen van 14 Megawatt kan deze ongeveer 15.000 huishoudens van stroom voorzien. Maar ondanks de aanwezige vistrappen verdwijnt veel vis nog in de ‘moordende’ schoepen, aldus visliefhebbers.
Waterkrachtcentrale
Waterkracht vraagt om een rivier met voldoende hoogteverschil en stroomsnelheid. Daarnaast belemmert een waterkrachtcentrale de scheepvaart en de vismigratie. Maar waterkracht levert relatief veel energie op en zo’n centrale gaat wel 50 jaar mee.
RWE en Vattenfall kregen een vergunning om met Maas-water energie op te wekken onder voorwaarden dat niet meer dan tien procent van de passerende vissen het niet zou overleven.
Visonvriendelijk
De ontwikkeling op het gebied van waterkracht draaien de afgelopen jaren vooral om het visvriendelijker maken van turbines en bestaande installaties. Dit heeft weinig tot geen invloed op de productie en het rendement van de centrales. De kostprijs voor elektriciteit uit waterkrachtcentrales was de afgelopen jaren stabiel.
Maar in het AD van 9 januari 2021 legt Ruben Bil, jurist bij Sportvisserij Nederland uit waarom ze de energiemaatschappij oproepen tot gebruik van het gezond verstand. De Raad van State oordeelde onlangs dat ‘de beleidsregel niet voldoende in de wet verankerd is’. Maar Bil weet aan de hand van metingen dat in de centrale bij Lith meer dan tien procent van de passerende vissen, paling, zeeforel en zalm, wordt vermalen. ‘Bij paling ligt de sterfte tussen de 25 en 40 procent.’
